Η ΔΟΞΑ ΤΩΝ ΨΑΡΩΝ

Θέλει οι νέοι του τόπου του να μην ξεχνούν την τεράστια προσφορά και την θυσία του μικρού τους τόπου, μα τόσο μεγάλου, στο άσβεστο καντήλι της ιστορίας! Διαρκώς επαναλαμβάνει «Λαός που δεν γνωρίζει την ιστορία του, δεν έχει μέλλον» Και να ήταν μόνο αυτό! Θα αναφέρω εν τάχει, για όσους δεν γνωρίζουν πράγματα και καταστάσεις. Απαριθμώ, μερικά επιτεύγματα σε σχέση με την πατρίδα του. Έχει δημοσιεύσει σε εφημερίδες, περιοδικά και αλλαχού, περισσότερα από 6.500 άρθρα. Έχει εκδώσει 15 βιβλία. 160 τόμους «ΑΡΧΕΙΑ ΨΑΡΩΝ» (Δερματόδετους). 168 τόμους «ΕΡΑΝΙΣΜΑΤΑ ΨΑΡΙΑΝΗΣ ΙΣΤΟΡΙΟΓΝΩΣΙΑΣ» (500- 800 σελίδες περίπου ο κάθε τόμος. Με άρθρα πρωτότυπα τα οποία δεν έχουν δει το φως της δημοσιότητας. Γραμμένα με μόχθο, παρατηρητικότητα και αγάπη για τον ξερό και ιερό βράχο. ). Στη μακρινή διαδρομή του πρωτοστάτησε στην ίδρυση του Πανεπιστημίου Αιγαίου, στη Χίο. (βραβεύτηκε για αυτή του την κίνηση από το Παν.Αιγ.) Πρωτεργάτης ώστε για την δημιουργία Γυμνασίου και Λυκείου στο νησί του. Στην αναστήλωση της Ιστορικής Βουλής των Ψαρών και των Σπιταλιών (Λοιμοκαθαρτήριο). Στην αναστήλωση του ενός εναπομείναντος από τους 32 ανεμόμυλους που προϋπήρχαν. Στην κατασκευή της Προβλήτας του λιμανιού. Στην κατασκευή νέου πλήρους εξοπλισμένου ιατρείου. Στην διάνοιξη δρόμου από την πολίχνη στο Μοναστήρι Κοιμήσεως της Θεοτόκου, (με την αμέριστη βοήθεια του Χιώτη στρατ. Γ. Βοριά ) Την ανακαίνιση του δικτύου ύδρευσης, (αντικατάστησε τις σωλήνες που περιείχαν αμίαντο με αντίστοιχες pvs). Στη πλακόστρωση οδών και στη διάνοιξη αγροτικών δρόμων. Στην κατασκευή μοντέρνου σφαγείου και ψυγείου. Ακόμα με ενέργειες του και εύρεση χορηγών, κατάφερε να κοσμούν το ιστορικό νησί μερικές από τις προτομές των Κωνστ. Κανάρη – Κωνστ. Νικόδημου – Δημ. Παπανικολή – Νικ. Αποστόλη. Με στερνή του επιθυμία να δει το άγαλμα της «ΔΟΞΑΣ» να κοσμεί την Μαύρη Ράχη αλλά και το κάστρο αναπαλαιωμένο.(Σύμφωνα με πληροφορίες την 6η Ιουλίου του παρόντος έτους, θα γίνου τα αποκαλυπτήρια του αγάλματος. Χορηγός ο κ. Αθαν. Μαρτνίνος). Διετέλεσε ο πρώτος πρόεδρος του Συλλόγου «ΑΔΕΡΦΟΤΗΣ ΨΑΡΙΑΝΩΝ» (1978) επί μια 8ετία. Με έξοδα του εκτυπώθηκαν Χρυσά – Αργυρά – Χάλκινα μετάλλια εκλεκτών καλλιτεχνών με αναφορές στον Ιερό Ναό Αγ. Νικολάου Ψαρών. Κ. Κανάρη – Παπανικολή – Αποστόλη και την Δόξα των Ψαρών για να τιμήσει με αυτά περιστασιακά όσους τον βοήθησαν με κάθε τρόπο να λάβουν σάρκα και οστά τα οράματα για τον Άγιο Τόπο του.

Με κόπο και συνεχείς παρεμβάσεις, κατάφερε ώστε η Ακαδημία Αθηνών, να απονείμει χρυσό μετάλλιο στα ηρωικά Ψαρά για την τεράστια συμβολή τους στον Ιερό Αγώνα της Παλιγγενεσίας του Έθνους των Ελλήνων το οποίο παρέλαβε ο ίδιος από τον πρόεδρο του Ιδρύματος σε πανηγυρική τελετή. Έχει στείλει στο Δήμο 6.500 σπάνια βιβλία. Δεν σταματά όμως εδώ. Διοργανώνει, λαβαίνει μέρος ή παρεμβαίνει συμβουλευτικά σε ραδιοφωνικές, τηλεοπτικές εκπομπές ή αντιδρά όταν έργα που προορίζονται για κινηματογραφική προβολή, αλλοιώνουν – παραποιούν ή ξεφεύγουν από την ιστορική αλήθεια προς άγραν τηλεθεατών. Δεν δίστασε να χαλάσει την καρδιά του και τις σχέσεις του με γνωστούς και φίλους σε ότι τον εύρισκαν αντίθετο στην παράδοση και την ιστορικότητα του τόπου του. Στο πέρασμα των χρόνων, βραβεύτηκε στη Χίο από το Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Το «Λιμενικό Ταμείου» (Επί Προεδρίας κ. Σταμ. Κάρμαντζη). Από τον «Φιλοτεχν. Όμιλο Χίου» (Επί Προεδρ. Αείμνηστου Ιωάννη Καράλη) και από την «ΟΜΗΡΙΚΗ ΑΚΑΔΗΜΙΑ – Euroclasica». (Πρόεδρος κ. Μαρία – Ελευθερία Γιατράκου). Όλα αυτά και ο μέχρι σήμερα βίος του Ευπατρίδη φίλου μου, σαν Ενεργού και Σκεπτόμενου Πολίτη και σεβόμενος πάντα την ταπεινότητα του, μου δίνουν το έναυσμα να τον αποκαλώ με σεβασμό «Μεγάλο Ψαριανό», και αυτό χωρίς ίχνος υπερβολής ή κολακείας, πράγμα ανεπίτρεπτο μεταξύ φίλων.

Άφησα τελευταίο την μεγάλη προσφορά στον τόπο του «Αιώνιο Μνημόσυνο» θα έλεγα εις τους αιώνες των αιώνων. Εδώ και μια εικοσαετία το νησί του, υδρεύεται με αρίστης ποιότητος νερό από γεώτρηση στο κτήμα «Μπαλαΐτη», δικής του Ιδιοκτησίας. Η καρδιά του κτυπά εναρμονισμένη με τον κυματισμό και τον πνέοντα άνεμο των Ψαρών. Ο ίδιος άρρηκτα προσκολλημένος σε ότι έχει σχέση με τον τόπο του. Σαν πεταλίδα σένα βράχο της δικής του θάλασσας. Του δικού του ονειρικού και συνάμα ξέχωρα ηρωικού τόπου. Και ενώ μου έλεγε πως η προσφορά της «Δόξας» στον Δήμο θα ήταν το κύκνειο άσμα του. Πριν κλείσουμε την συζήτηση μας, ξαναγεννήθηκε σαν Φοίνικας από την στάχτη του και μου εκμυστηρευτικέ πως θέλει να ψάξει να βρει όσες … Δόξες υπάρχουν σαν εικόνα αναφοράς σε βιβλία και εκδόσεις …. Τι να πεις! Όσες ζωές και αν ζήσει ποτέ δεν θα φθάσει στην Ιθάκη του … Τα Ψαρά είναι και παραμένουν η Σκέψη. Το οξυγόνο. Το όραμα και ο σκοπός ύπαρξης του. Τα Ψαρά του δίνουν δύναμη και κουράγιο για να ξεπεράσει τα όρια του. Να ξεπεράσει και την Υπέρβαση..!!! Φίλε μου, υποκλίνομαι